Dostarczanie dóbr i usług przez jednostki sektora publicznego nie jest regulowane rynkowym mechanizmem ustalania popytu, podaży i cen. A więc również do wzrostu efektywności i do wzrostu wydajności pracy w jednostkach sektora finansów publicznych nie prowadzi presja konkurencyjna. To uchwalona przez Sejm RP w 2009 roku ustawa o finansach publicznych kładzie akcenty na menedżerskie podejście do zarządzania sektorem publicznym znane pod nazwą „Nowe Zarządzanie Publiczne”, z ang. New Public Management – NPM. Zaproponowanymi instrumentami menedżerskimi dla jednostek sektora finansów publicznych są tam: planowanie w ujęciu zadaniowym, kontrola zarządcza oraz audyt wewnętrzny. Rodzi się jednak wątpliwość, czy wprowadzenie przepisów ustawy o finansach publicznych wraz z rozporządzeniami wykonawczymi wystarczy samo do spowodowania takich zmian, by w sektorze finansów publicznych skończono z administrowaniem na rzecz zarządzania. Wydaje się, że nie. W haśle:

• Zasady budżetowania zadaniowego
• Implementacja budżetu zadaniowego
• Wprowadzenie kalkulacji opartej na rachunku kosztów działań